Ένα από τα πιο φιλόδοξα έργα βιώσιμης αρχιτεκτονικής τοπίου στην Ελλάδα βρίσκεται σε εξέλιξη στην Αμερικανική Γεωργική Σχολή, όπου υλοποιείται και σχεδιάζεται η δημιουργία 15 θεματικών κήπων εμπνευσμένων από ισάριθμες γεωγραφικές περιοχές της χώρας. Στόχος είναι η ανάδειξη της ελληνικής χλωρίδας και η εκπαίδευση των μαθητών και σπουδαστών στη σωστή διαχείριση των υδάτινων πόρων, σε μια εποχή όπου η κλιματική κρίση απαιτεί άμεσες και πρακτικές λύσεις εξοικονόμησης νερού.

Οι θεματικοί κήποι θα «ζωντανέψουν» τα οικολογικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά 15 διαφορετικών τόπων: Άγιο Όρος, Θράκη, Ήπειρος, Θεσσαλία, Μακεδονία, Θερμά Νησιά Ανατολικού Αιγαίου, Κυκλάδες, Κρήτη, Μάνη, Δυτική Στερεά Ελλάδα, Πίνδος, Πελοπόννησος, Δωδεκάνησα, Μεσσηνία και Κορινθία. Κάθε κήπος θα αποτυπώνει τη μοναδική φυσιογνωμία της εκάστοτε περιοχής μέσα από τη φυτική της ποικιλία, τις χρωματικές αποχρώσεις και τις οικολογικές ισορροπίες που τη χαρακτηρίζουν. Η προσέγγιση είναι απολύτως εκπαιδευτική και όχι διακοσμητική, καθώς η διοίκηση της Σχολής δεν επιθυμεί έναν ενιαίο μεγάλο κήπο, αλλά έναν ανοιχτό χώρο μάθησης που θα απλώνεται σε όλο το campus, ώστε κάθε μαθητής και σπουδαστής θα συναντά καθημερινά την έννοια της βιώσιμης χρήσης νερού και της αξίας της ελληνικής βιοποικιλότητας.

Η επιλογή των φυτών έγινε μετά από λεπτομερή μελέτη των οικοσυστημάτων που αντιπροσωπεύουν οι 15 περιοχές. Αρωματικά είδη, θαμνώδη, ποώδη, δασικά φυτά, είδη ακμής και ανθεκτικά στην ξηρασία, καθώς και δέντρα με ισχυρό συμβολικό φορτίο, συνθέτουν ένα μωσαϊκό που μπορεί να μειώσει έως και 70% την ανάγκη άρδευσης. Το έργο εντάσσεται στο στρατηγικό σχέδιο της Σχολής για το κλίμα και σκοπός είναι η εκπαίδευση των μαθητών, σπουδαστών, επισκεπτών και γονέων, δημιουργώντας μια «μικρή ζύμη» ανθρώπων που θα μεταδώσουν την αξία της εξοικονόμησης νερού και της βιώσιμης καλλιέργειας. Επίσης, αποτελεί προϊόν συνεργασίας γεωπόνων, αρχιτεκτόνων τοπίου, της ομάδας τοπιοτέχνησης της Σχολής, φυτωριούχων, ερευνητών, αποφοίτων και δωρητών που στηρίζουν ενεργά την αλλαγή νοοτροπίας σχετικά με τη χρήση νερού στους χώρους πρασίνου. Σημαντική είναι και η συμμετοχή επαγγελματιών που συνδέουν την επιστημονική γνώση με την πράξη, υποστηρίζοντας τον σχεδιασμό και τις εγκαταστάσεις.

Βασικό σημείο αναφοράς αποτελεί η προσέγγιση του Δημήτρη Βλάχου, απόφοιτου με πολυετή επαγγελματική εμπειρία στη φυτωριακή παραγωγή στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο οποίος εισφέρει ένα ολοκληρωμένο μοντέλο ορθής διαχείρισης νερού. Τον ακαδημαϊκό συντονισμό στο πεδίο της τοπιοτεχνίας έχει ο γεωπόνος και κηποτέχνης Νίκος Θυμάκης, αξιοποιώντας γνώσεις και πρακτικές που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια σε συνεργασία με φοιτητές του Arizona State University. Καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του έργου παίζουν επίσης ο υπεύθυνος Φυτικής Παραγωγής, Χρήστος Καβούνης, καθώς και η ομάδα τοπιοτέχνησης της Σχολής υπό τον Απόστολο Ζερμπίνο, οι οποίοι συμβάλλουν στην πρακτική εφαρμογή και στην προσαρμογή των προτάσεων στις ανάγκες του campus. Η ιδέα των κήπων αντλεί έμπνευση από την ιστορία και τη φιλοσοφία του ιδρυτή της Σχολής Dr. John Henry House, καθώς και από το εμβληματικό σύμβολο του σπορέα. Σε αυτό το πλαίσιο, η απόφοιτος Ευδοκία Μπουκουβάλα προτείνει τον «Κήπο του Σπορέα» ως κεντρικό σημείο που συνδέει το παρελθόν με το μέλλον της Σχολής.

Η πρώτη φάση του εγχειρήματος, η οποία χρηματοδοτείται από τον απόφοιτο Δημήτρη Βλάχο, ολοκληρώνεται την άνοιξη με τη δημιουργία των δύο πρώτων κήπων. Στόχος είναι οι χώροι αυτοί να εξελιχθούν σε ζωντανά εργαστήρια, όπου οι επισκέπτες θα μπορούν να περιηγηθούν σε ένα πραγματικό «βοτανικό χάρτη» της Ελλάδας, να συμμετέχουν σε εκπαιδευτικά προγράμματα και να αντιληφθούν την αξία των υγιών, ανθεκτικών φυτικών συστημάτων.